27. festival „Grad teatar" Budva biće otvoren subotu, 15. lipnja ambijenatlno muzičko-scenskim spektaklom u formi procesiji „Gle, idejo, iskro besamrtna" u režiji Slobodana Milatovića, sa početkom u 22 sata, u porti manastira Praskvica.
Ukazujući na koncepciju programa reditelj Milatović navodi: „Svetkovina se odvija u širem kompleksu manastira Praskvica i isključivo se bazira na Njegoševom stvaralaštvu. Čin procesije obuhvata ritualni dolazak publike kao i oblazak šireg manastirskog kompleksa u kojem se odvija umjetnički program. Glumci, Petar Božović, Miša Janketić, Voja Brajović i Srđan Grahovac, koji su svojim glumačkim ostvarenjima dali poseban pečat scenskim izvođenjima Njegoševih djela, govore tesktove iz Njegoševih djela.

Mlada crnogorska glumica Julija Milačić, kao Ideja (Iskra) kroz govorenje teksta, koreografiju i pjesmu predvodi procesiju koristeći stihove iz Luče mikrokozma. Mješoviti hor „Jedinstvo" iz Kotora izvodi horske kompozicije inspirirane Njegoševim djelom: „Kola iz Gorskog vijenca" čiji je kompozitor Svetolik Pašćan, kao i horsku svitu „Njegoševih aforizmi" Svetomira Nastasijevića, koja je nastala 1951. godine povodom 100 godina Njegoševe smrti. Ovo je ujedno i prvo izvođenje ove kompozicije u Crnoj Gori. Dirigent je Mihailo Lazarević, a glazbeni suradnik Dobrila-Boba Popović. Orginalnu glazbu za ovu priliku uradio je crnogorski kompozitor Ivan Marović, a izvodi je muzička grupa Pleme, i koriste se stihovi iz Luče mikrokozma.
Već u nedjelju, 16. lipnja, na festivalu gostuje predstava Crnogorskog narodonog pozorišta „Očevi su grad(ili)" u režiji Borisa Liješevića. Predstava će se održati na sceni na Svetom Stefanu sa početkom u 22 sata.
Reditelj svoju koncepciju definiše sljedećim riječima: "Svaka sredina je pecifična, neponovljiva, jedinstvena u svom spletu geografije, istorije, ekonomije... Ljudi drugačije žive, nose različite probleme, na drugi način se sa njima bore.
Svaka sredina diše svoju dramu, posebnu i neponovljivu, uslovljenu vremenom I prostorom. Pozorište je dio sredine koja ga okružuje i u kojoj nastaje. Kuće su nekad pravljene od kamena. Kamen nam je jedini bio dostupan. Te kuće su danas autentične i autohtone. Iznikle iz sredine, iz načina života, iz svakodnevnih potreba. Iz DUHA MJESTA.
Smatram da i pozorište treba da bude izraz te neponovljive sveukupnosti života.Prepoznati dramu mjesta, razumijeti je, estetizovati i pustiti je da progovori sa pozornice. Praviti predstavu iz SADA I OVDJE."